yolculuk başlıyor, çok tanıdık olan yollarda bilmediklerinle bilmediğin hikayelere karışıyorsun. bir parti gibi başlıyor ve bitiyor, yaşananlar baş ağrın gibi arada bir geliyor, iyi kötü hatırlıyorsun.
gidiyorsun, zaman düşüyor. bilinmeyene olan merak, öğretmeye çalışıyor. sevgi sözcüklerini kaybediyorsun, ifaden eksik kalıyor. karanlıkta kayboluyor sözler, sesler, görüntüler sadece hissediyorsun, kaos, kalabalık, yalnızlık, kenetlenme.
paylaşıyorsun.
hesse gibi istemiyorsun sevmesini, istediğinde yakında olmasını ve bazen sessiz ve sakince elini vermesini istiyorsun.*
görüntüler yok oluyor, iğrenç kilişe sümüklü edebiyatına dair tüm kelimeleri ezbere biliyorsun, ağlamayı iyi beceriyorsun, ucuz kelime oyunlarını da. bunları kullanıyorum, kullanıyorsun, ucuz edebiyat parçalamaları, bir kaç havalı alıntı değerli gösteriyor bazen herşeyi.
haz etmiyorum.
bir kenarda durup insanları izlemek o kadar iyi geliyor ki insana, o kilişeler bile yetmiyor anlatmaya, yetersiz geliyor. bazen sadece yaşanıyor. kelimeleri sen, ben, o yaratıyor, en derinine insen de ilk kullananın benliğiyle egosuyla savaşıyorsun.
çoğu zaman duruş sergilemek için şekilden şekle giriyor, düz duran bir eğri oluyorsun.
kelimelerden yüzemeyince, en iyi bildiğin çizgilerle örneklerini çoğaltıyorsun.
öyle ya,
yapıyorsun, ediyorsun desem de biliyorsun yapıyorum, ediyorum.
"bazen, gürültülü bir coşku anında
bir şölende, geniş bir salonda
aniden susp, gitmek zorunda olduğunu
bilir misin?
sonra yatarsın uykusuzca yatağına,
kalbine ağrı saplanan biri gibi;
coşku ve kahkaha, duman gibi,
ağlarsın durmadan - Bilir misin bunu da?"
Herman Hesse
*Geri Alma - Herman Hesse
